In 2002 werd de stichting geattendeerd op een meisje met een misvormd been vanwege een geboorteafwijking. In haar gezin was er geen geld voor hersteloperaties.  Dat betekende dat het meisje de rest van haar leven kreupel door zou brengen.

Haar familie had op diverse manieren al wat geld bij elkaar gespaard maar daarvan zouden de operaties niet bekostigd kunnen worden. De stichting heeft toen besloten om bij te springen zodat ze in maart 2003 een eerste operatie kon ondergaan.

Dineshika in 2002	Dineshika in 2008	Dineshika in 2016

In februari 2004 is de beugel aan het rechterbeen van de inmiddels negenjarige Dineshika operatief verwijderd. Ze moet echter nog een jaar wachten op de volgende operatie om haar voet recht te zetten.

In september 2005 heeft wederom een bezoek aan Dineshika plaatsgevonden.

Het been van Dineshika staat minder zijwaarts dan voorheen, maar het scheenbeen loopt met een sterke bocht voorwaarts naar haar voet die er nog maar bij bungelt. Ze heeft nog zeker een, maar waarschijnlijk twee operaties nodig voordat ze haar been enigszins normaal zou kunnen gebruiken.

In augustus 2007 heeft Dineshika opnieuw een operatie ondergaan waarbij weer een beugel aan het scheenbeen is bevestigd. Het is de bedoeling dat de beugel het scheenbeen oprekt, de beugel moet waarschijnlijk 2 jaar blijven zitten.

Mei 2009, Dineshika is inmiddels 14 jaar en kan niet verder aan haar been worden geopereerd.

Om haar in haar huidige situatie zo optimaal mogelijk te laten functioneren heeft de stichting voor haar nu een kamertje aan het huis van haar ouders gebouwd zodat ze rustig kan studeren. Ook is er een westers toilet voor haar gebouwd. Tot nu toe moest ze nl. gebruik maken van de hurk-wc van het gezin en dat was met haar kreupele been uiteraard geen pretje.

In 2010 is Dineshika met haar moeder door de week een poos in een katholiek nonnenklooster in Anuradhapura verbleven en had het daar erg naar haar zin. Vanuit het klooster, waar een twintigtal meisjes verblijven, gaan de kinderen met een bus naar school. Dineshika heeft prioriteit gegeven aan haar studie.

Ieder jaar heeft een delegatie van ons bestuur haar bezocht. Dineshika kan goed leren en heeft in 2015 het voortgezet onderwijs afgerond. Ze wil graag naar de universiteit om rechten te studeren.

Triest was het feit dat in april 2015 haar grootmoeder overleed en zes weken later haar moeder. Dineshika was veelal op de hulp van deze vrouwen aangewezen.

In 2016 wordt Dineshika opnieuw bezocht. Zij woont nu samen met een zus en een nichtje in haar ouderlijk huis. Ze volgt nu een computeropleiding. Deze opleiding duurt een half jaar en ze heeft 5 dagen in de week ’s morgens 4 uren les. .

 

Steun aan gezinnen met schoolgaande kinderen

Tijdens een reis in februari 2010 wordt het bestuur van de stichting door de heer Dharmapala Lubert (contactman) uit Bandarawela, opmerkzaam gemaakt op een gezinnetje, bestaande uit oma, moeder en dochter. De vader is net overleden aan een nierziekte. Moeder kan niet horen, wel praten. Het meisje leunt helemaal op haar grootmoeder. Zonder werk komt er ook geen geld binnen en wordt het moeilijk voor de vrouwen om het kind naar school te sturen. Donateurs die ook deze reis maken bieden meteen aan om dit gezinnetje maandelijks te steunen. Elk jaar worden diverse brieven gestuurd met nieuws over de familie, zowel door Mr. Dharmapala als door het meisje, nu ze heeft leren schrijven. En ook wordt het gezin elk jaar weer bezocht door leden van het bestuur en/of donateurs en kan met eigen ogen gezien worden hoe het met de familie gaat.

 

Vanaf 2011 hoort de familie Weerasinghe uit Ella bij ons gezinnenproject. De familie bestaat uit een moeder, 1 dochter en 2 zoons. Vader is overleden. De dochter heeft een vergroeid been en kan niet lopen. Ze heeft intussen al meerdere operaties ondergaan, maar het vlot niet erg. Zonder hulp kan ze niet lopen. Het is een leuk en hecht gezinnetje. Ze bezitten een mooi huisje en een grote tuin met veel fruit. De moeder houdt de tuin zelf bij en kan daarbij fruit aan buren en familie uitdelen. Maar doordat niemand uit het gezin kan werken komt er geen geld binnen voor het levensonderhoud en voor de opleiding van de kinderen. Ook voor de kosten van vervoer van de dochter naar de diverse ziekenhuizen moet een beroep gedaan worden op familie. Ook deze familie wordt nu financieel ondersteund door een van de donateurs.

 

In 2011 krijgt het bestuur van de heer Dharmapala, het verzoek om een familie in Ettampitiya (district Bandarawela) financieel te ondersteunen. Het dorp Ettampitiya ligt midden tussen de theeplantages. Het huis van de familie is erg hoog gelegen en is alleen lopend te bereiken. De familie bestond toen uit vader, moeder, dochter en zoon. Vader was hartpatiënt en was niet meer in staat om te werken. Het gezin werd onderhouden door familie. Inmiddels is de vader begin 2015 overleden. Een vreselijk gemis voor moeder en de kinderen. Door de geldelijke steun is het mogelijk om de dochter te laten studeren. Ze is nu in opleiding voor verpleegkundige . Haar broer zit nog op de middelbare school. Deze familie maakt nu deel uit van het gezinnenproject en het is hard nodig.

In totaal worden via de stichting acht gezinnen met schoolgaande kinderen gesteund.