De stichting is opgericht ter nagedachtenis aan Theo de Wit, vroeger werkzaam op het Ministerie van Financiën in Den Haag. Graag ging hij op vakantie naar Sri Lanka, waar hij in 1981 in contact kwam met de Anuradhapura Deaf and Blind School. Theo raakte geboeid door het wel en wee van de school. Vooral de manier waarop men met zeer minimale middelen de dove of blinde kinderen probeerde voor te bereiden op een redelijk zelfstandige plaats in de maatschappij.

De school, die in 1961 is opgericht, heeft een regionale functie en daarom is er vanaf het begin ook een internaat aan de school verbonden. Het onderwijs wordt door de overheid gesubsidieerd, maar voor de bekostiging van het speciale onderwijs en het internaat is het schoolbestuur grotendeels van donaties afhankelijk.

Tot zijn plotselinge overlijden in 1986 heeft Theo intensief geld ingezameld voor de doven- en blindenschool in Anuradhapura. Hij bracht het ingezamelde geld altijd zelf naar Sri Lanka. Elk jaar probeerde hij er tenminste een keer naar toe te gaan. Met dat geld financierde de school dan projecten. De gebouwen verkeerden na twintig jaar in erbarmelijke staat; het tropische klimaat en gebrek aan onderhoud zijn er de oorzaak van. In 1991 ging Arnold Groothuis samen met Gijs van Randwijk voor het eerst naar Sri Lanka en heeft hij ook de Doven- en Blindenschool in Anuradhapura bezocht. Hij werd gegrepen door de nog steeds armoedige omstandigheden, waarin de kinderen leven en onderwijs krijgen. Daarom hebben Gijs van Randwijk en hij in 1993 besloten een stichting op te richten om de steun aan de school een meer regelmatig en duurzaam karakter te kunnen geven. De stichting probeert gelden bijeen te krijgen om deze gehandicapte en andere kansarme kinderen in Sri Lanka te kunnen helpen.

Dat de stichting de naam van Theo de Wit draagt is een eerbewijs aan de nagedachtenis van een sociaal bewogen mens.